Tijdens mijn opleiding was er de mogelijkheid om stage te lopen in Zuid Afrika voor de stichting Hoop. Ik droomde er al jaren van om een andere cultuur mee te maken en tegelijker tijd een helpende hand te bieden. Ik zette al mijn zinnen dan ook op Afrika maar helaas, ik kon mijn droom niet waar maken omdat mijn financiële situatie niet mee zat. Ik baalde als een stekker en moest mijn droom uitstellen.

Moldavië komt in beeld

Ik lees rustig de krant en zie een artikel Moldavië reis zoekt deelnemers, al snel zie ik dat het een werkvakantie is die bestaat uit, praktisch aan de slag gaan en voedselpakketten uitdelen. De reis zal rond de tweehonderd euro kosten. Een reis die binnen mijn budget en dromen past! Ik WhatsApp snel mijn moeder, ze reageert niet al te enthousiast maar eigenlijk maakt me dat niet veel uit, IK WIL EN GA HIER HEEN, dit is MIJN droom en die laat ik niet voor de tweede keer aan mij voorbijgaan.

10 dagen in Moldavië

We zijn aangekomen in Paicu, een dorpje onderin Moldavië. We verblijven in de kerk van het dorpje, waar de douche bestaat uit een hokje en een water ton en de wc een gat in de grond,  de grote armoede is duidelijk zichtbaar.

Voor de kinderen van Paicu organiseren we in de ochtend daycamps waarin we ze amuseren met spelletjes, knutselwerkjes en vertellen een verhaal uit de Bijbel. Ondertussen zijn de jongens bezig met het bouwproject, een safe house voor kinderen. In de middag proberen we ons zo nuttig mogelijk te maken en doen daarom allemaal verschillende klusjes rondom de kerk.

Verschillende levensverhalen

Bij het uitdelen van de voedselpakketten horen we verschillende verhalen van de dorpsbewoners. Schokkende , aangrijpende en onbegrijpelijke levensverhalen vertellen ze ons. Zo kwamen we op bezoek bij een oude vrouw, ze woont in een oud huisje, haar dak staat op instorten maar ze heeft geen geld om het te laten maken. Haar man en kinderen is ze al jaren geleden verloren nu staat ze er alleen voor en werkt keihard op het land om wat geld te verdienen. Wat is ze blij met ons bezoek, ze heeft gisteren net haar laatste olie gebruikt om brood te bakken en heeft geen geld om nieuwe te kopen, nu kan ze weer brood bakken, wat een dankbaarheid straalt deze vrouw uit!

Zo komen we ook thuis bij een jongen van 14 jaar, hoogbegaafd, zorgt voor zijn oma, er is geen geld voor een school of opleiding. Een jongen die in Nederland een mooie toekomst kan krijgen, heeft daar geen toekomst, een situatie die mij raakt, het liefst had ik hem meegenomen naar Nederland en hem naar school gestuurd.

Zo zijn er verschillende schrijnende verhalen wat mij raakt en ik een traan moet weg pinken.

Terug in Nederland

Terug in Nederland wil ik al snel terug. Het land en de mensen laten mij niet los. Zeker de eerste weken in Nederland dacht ik telkens; Wat doe ik hier? Iedereen heeft het zo goed voor elkaar en is toch veel aan het zeuren.

Lieve lezers deze droom van mij is uitgekomen, door deze reis ben ik dankbaar geworden voor alles wat ik heb. Wees ook dankbaar voor wat jij hebt en de kansen die je krijgt. Ga je dromen achterna want dat maakt de persoon wie jij bent, pak je kansen, creëer je kansen want jij hebt ze! 

Nu ik dit schrijf wordt mijn adrenaline weer flink verhoogt. Jullie begrijpen wel mijn droom is; back to Moldava!